Łukasz pracuje w krematorium. Ujawnił szczegóły, o których większość nie ma pojęcia. „Rzeczywistość jest inna od wyobrażeń”
Kiedy mówi, co robi na co dzień, ludzie z reguły nie wierzą lub zaczynają zadawać pytania. Pan Łukasz jest pracownikiem krematorium. Zdradza zaskakujące szczegóły swojego zawodu. Rzeczywistość jest zupełnie inna, niż sobie wyobrażamy.
Dziennikarka Anna Tomczyk-Anioł postanowiła odpowiedzieć na jedno pytań, które nurtuje wielu Polaków — nawet, jeśli często boją się je zadać. Odwiedziła spalarnię przy domu pogrzebowym w jednym z polskich miast aby pokazać, jak naprawdę wygląda praca w krematorium.
Pan Łukasz pracuje w krematorium. Większość ludzi nie zdaje sobie sprawy, jak wygląda jego codzienność
Kiedy dziennikarka przekroczyła próg spalarni, gospodarz już od progu zaznaczył, że wiele osób wiedzionych ciekawością zagląda tu z ulicy. Zdarza mu się nawet oprowadzać niektórych z nich i pokazywać, jak naprawdę wygląda proces kremacji.
Zdaje sobie bowiem sprawę, że wielu Polaków wciąż alergicznie reaguje na pomysł spalenia trumny z bliską osobą. Być może awersje te mają podłoże w skojarzeniach z obozami koncentracyjnymi, a może po prostu nie mogą znieść myśli, że ciało zostanie strawione przez płomienie.
Tymczasem nie tylko według naszych słowiańskich przodków, ale i w wielu innych kulturach ogień miał moc oczyszczającą a zmarłych palono i pali się na całym świecie.
– Zdarzają nam się takie sytuacje, że planowana kremacja jest odwoływana niemal w ostatniej chwili, bo w rodzinie pojawiają się dylematy. Czasami proszą o jeszcze kilka dni do namysłu, a innym razem kategorycznie rezygnują i decydują się na tradycyjny pochówek – tłumaczy pan Łukasz.
Pracownik wie też, że krematorium najczęściej kojarzy się ludziom z gigantycznym piecem, niczym piekarnik wyposażonym w palniki, które w mgnieniu oka zmieniają trumnę i ciało w popiół. Ta wizja przeraża, dlatego za jeden ze swoich obowiązków uznaje uświadamianie innych, jak to naprawdę wygląda.
Nie ma żadnych palników. Praca w krematorium wygląda inaczej, niż sobie wyobrażamy
Prawda jest taka, że krematorium niczym nie różni się od „tradycyjnego” domu pogrzebowego. Jest elegancko udekorowane, posiada pomieszczenie do wystawiania trumny, która następnie zostaje umieszczona w komorze. Nad wszystkim pieczę trzyma pracownik, dyskretnie nadzorując proces kremacji w osobnym pomieszczeniu.
– Ludziom wydaje się, że zobaczą ogromny piec z wielkim płomieniem, do którego wrzucamy ciało. Tymczasem widzą gustownie urządzony przestronny hall z wygodnymi sofami, pokój pożegnań, w którym mogą obserwować rozpoczęcie procesu kremacji i ścianę z zasuwanymi drzwiami do komory spalania, do której ze specjalnego podajnika wprowadzana jest na dwie godziny trumna – opowiada pan Łukasz.
W komorze nie ma palników ani dysz plujących ogniem. Zmarły poddawany jest bardzo wysokiej temperaturze — ok. 900 stopni Celsjusza, która naturalnie doprowadza do zapłonu. Całość trwa standardowo ok. 2 godzin, jednak wszystko zależy też od typu trumny i gabarytów bliskiego.
Rodzina może śledzić kremację przez szybę, która oddziela pokój pożegnań od spalarni. Można też poprosić o nastrojową muzykę. Pan Łukasz, który w krematorium pracuje już od trzech lat podkreśla, że najważniejsze jest, by do minimum ograniczyć stres u żałobników i upewnić ich, że jakiejkolwiek decyzji by nie podjęli — jest ona zrozumiana i dobra.
– Czasami musimy być psychologami, bo rodzina potrzebuje rozmowy i zapewnienia, że wszystko jest w porządku, a decyzja o kremacji jest prawidłowa – tłumaczy.
Artykuły polecane przez redakcję Lelum:
Źródło: Popularne
